دانشمندان دانشگاه بوستون ازطریق ترکیب ریاضیات و چاپگرهای سه‌بعدی موفق شده‌اند ماده‌ی جدیدی اختراع کنند که نور و هوا بدون هیچ مشکلی از آن عبور می‌کند؛ اما هیچ صدایی نمی‌تواند از آن بگذرد. ژین ژانگ، یکی از محققان این طرح می‌گوید:
ایده‌ی ما این بود که بتوانیم با کمک ریاضیات، ماده‌ای طراحی کنیم که بتواند از عبور هر نوع صدایی جلوگیری کند. بدین‌ترتیب، آینده بسیار ساکت‌تر از زمان حال خواهد بود.نتایج طرح ژین ژانگ در قالب مقاله در نشریه‌ی Physical Review B منتشر شده و دانشمندان درباره‌ی روند طراحی و ایجاد ماده‌ای به‌نام «فراماده‌ی آکوستیک» توضیح داده‌اند.
آن‌ها کار خود را با تعیین ابعاد و ویژگی‌های ماده‌ای شروع کردند که بتواند امواج صوتی را به‌سمت منبع آن بازتاب دهد و درعین‌حال، از عبور نور یا هوا مانع نشود. سپس، این ماده را با چاپگر سه‌بعدی به‌شکل دونات درآوردند و یک طرف آن را به انتهای لوله‌ای پی‌وی‌سی و طرف دیگرش را به بلندگو متصل کردند. زمانی‌که صدای بلندی از بلندگو پخش کردند، دریافتند این ماده ۹۴ درصد از صدایی را می‌گیرد که ازطریق لوله به آن می‌رسد. یکی دیگر از پژوهشگران این طرح می‌گوید:
لحظه‌ای که اولین‌بار این صداگیر را نصب و سپس برداشتیم، دو اتفاق کاملا متفاوت را شاهد بودیم. این نتایج را برای ماه‌ها در مدل‌سازی‌های کامپیوتری خود دیده بودیم؛ اما مشاهده‌ی سطوح فشار صدا روی کامپیوتر با شنیدن تأثیر آن در واقعیت بسیار متفاوت است.
پژوهشگران کاربردهای متعددی برای این فراماده‌ی آکوستیکی متصور هستند و طبق ادعای آن‌ها، شکل آن فقط به شکل دونات محدود نمی‌شود که در پژوهش آن‌ها آمده است. ژانگ و رضا غفاری ورداواق، همکارش می‌گویند:
ساختار این ماده بسیار سبک و زیبا و نامحدود است. هر بخش از آن را می‌توان مانند کاشی یا آجر کنارهم قرار داد و دیواری نفوذپذیر به‌وجود آورد که فقط از عبور صدا مانع می‌شود.
همچنین، این پژوهشگران به ویژگی بالقوه‌ی این ماده نیز اشاره کرده‌اند که می‌تواند صدای هواپیماها یا سیستم‌های اچ‌وی‌ای‌سی (مجموعه‌ی از فناوری‌های مربوط‌به گرمایش و تهویه‌ی مطبوع) یا حتی دستگاه‌های ام‌آر‌آی را کاهش دهد. درواقع، به‌نظر می‌رسد سروصدای هر وسیله‌ی تولیدکننده‌ی صدا را می‌توان با استفاده از این ماده‌ی جدید کاهش داد.
